Zegarek

Bezpodmiotowe powietrze wpadło dwa razy do tej samej rzeki a mistrz wyleciwszy, wyjątkowo natrętnie trzaskając uprzednio o odrzwia deseczką, pozostawił w zapomnieniu znienawidzony obowiązeczek nakręcania monstualnie wyglądających gniotowatych ziemskich zegarczysk które to one z niezaprzeczaną przez nikogo złośliwością wzmożoną siłą swych malutkich zębaczystek urządzało mu co dzień z rana niemiłosiernych wrzasków spowodowanych nieoliwieniem już przez nikogo miłością.

Gdzie miłość zapomniany zegarmistrzu na urlopie? Gdzie miłość?

Toczy się dramat bez napisanego scenariusza a białoskowatość uzależniła już bipederastów do fobi na temat braku tematu, wiedzy a nawet czegokolwiek. Czegkolwiek zabrzmiało jak by było kolegą absolutu.

A za oknem księżyc, ten stary nocny pijaczyna z nad drzewa, mówi mi tak, iż samo narzuca się wrażenie o naszym

nieprzerwanym romansie od lat, bo tylko on i ja nie ruszamy się z miejsca a wszystko między nami pędzi.

Mistrz zapomniawszy nakręcić zegarków wykręcił się i wyleciał.

Bezwstydna komedia grana już od chwil kilku zatriumfowała już nad pięknem braku koloru.

powietrze wpadło raz trzeci do tej samej rzeki.

Fotonik

Raduje się dusza ma pośród blasku słońca – bo jak ma się nie cieszyć, gdy dla fizyka światło to zbiorowość, a filozof patrzy na jedność fotonu. Troszkę się człowiek dziwi, czemu filozof myśli inaczej... Zapytana co jej się podoba najbardziej powiedziała, że miłość. Zapytana o to czym ona jest odpowiedziała że nie wie. 

Człowiek kocha tajemnice, a filozof naprawdę długo dochodzi do tego, że szaleńczo zakochał się dawno temu w tajemnicy i nic z tym począć nie zdoła. 

Dupa #2

Chcesz biec w takt uderzeń monstrualnego głośnika. Chcesz machac nogami, czując wiatr, czując przemijające zdarzenia, łapiąc i zachłystując się nektarem mądrości, oszaleć. Na ślepo wymachiwac oczyma, nozdżem czuć to wszystko, czego ci brak. Z ropuku emocji brać garściami z kosza zycia. Czemu ludzie żyją bez pragnień?

Czemu nie ośmilamy się brać wszystkiego i bardziej?